Volver (1)
VOLVER door Holandalucía
Ondanks de letterlijke betekenis (terugkeren) kun je met het Spaanse werkwoord VOLVER veel meer kanten uit.In deze eerste post nemen we de culturele weg. Via Spanje’s beroemdste filmregisseur Pedro Almodovar en de sensuele Penelope Cruz nemen we je allereerst mee naar de melancholische tango van Gardel en de passievolle flamenco van Estrella Morente.
Film en muziek
Het lied dat zijn naam geeft aan de film van Almodovar, Volver is ook de titel van een nostalgische tango over ballingschap, geschreven door de Argentijnse dichter en gezongen door Carlos Gardel. In de film wordt het in flamencostijl gezongen door Estrella Morente, die haar stemt leent aan Penélope Cruz.
Tekst én vertaling
Yo adivino el parpadeo
de las luces que a lo lejos
van marcando mi retorno.
Son las mismas que alumbraron
con sus pálidos reflejos
hondas horas de dolor.
Y aunque no quise el regreso
siempre se vuelve
al primer amor.
La vieja calle donde me cobijo
tuya es su vida
tuyo es su querer.
Bajo el burlón
mirar de las estrellas
que con indiferencia
hoy me ven volver.
Volver
con la frente marchita
las nieves del tiempo
platearon mi sien.
Sentir
que es un soplo la vida
que veinte años no es nada
que febril la mirada
errante en las sombras
te busca y te nombra.
Vivir
con el alma aferrada
a un dulce recuerdo
que lloro otra vez.
Tengo miedo del encuentro
con el pasado que vuelve
a enfrentarse con mi vida.
Tengo miedo de las noches
que pobladas de recuerdos
encadenen mi soñar.
Pero el viajero que huye
tarde o temprano
detiene su andar.
Y aunque el olvido
que todo destruye
haya matado mi vieja ilusión,
guardo escondida
una esperanza humilde
que es toda la fortuna
de mi corazón.
Volver
con la frente marchita
las nieves del tiempo
platearon mi sien.
Sentir
que es un soplo la vida
que veinte años no es nada
que febril la mirada
errante en las sombras
te busca y te nombra.
Vivir
con el alma aferrada
a un dulce recuerdo
que lloro otra vez.
Vertaling
Ik stel mij de flikkering voor van de lichten die vanuit de verte
mijn terugkeer zullen aankondigen.
Het zijn dezelfde die met hun vaag schijnsel vele pijnlijke uren belichten.
En zelfs al heb ik de terugkeer niet gewild, steeds wendt men zich tot zijn eerste liefde.
De oude straat waar de echo zegt:
het is jouw leven, het is jouw liefde, onder de spottende blik van de sterren,
die me nu met onverschilligheid zien terugkeren.
Terugkeren, met verweerd gezicht,witte slapen, besneeuwd door de tijd.
Voelen dat het leven een zucht is, dat twintig jaar niets voorstelt.
Met koortsachtige blik, zwervend in de duisternis zoek ik je en benoem ik je
Leven… met de ziel geketend aan een zachte herinnering die ik opnieuw beween.
Ik heb schrik van de ontmoeting met het verleden dat terugkeert, om zich te confronteren met mijn leven.
Ik heb schrik van de nachten,die, bevolkt door herinneringen mijn dromen ketenen.
Maar de reiziger op de vlucht, moet vroeg of laat halt houden
En hoewel het vergeten dat alles vernietigt mij mijn oude illusies ontnomen heeft,
hou ik nog een kleine verborgen hoop als laatste schat in mijn hart.